Ostrów Wielkopolski to miasto z sercem, które szczyci się istnieniem wielu organizacji pozarządowych z ogromnym dorobkiem. Jednym z nich jest Ostrowskie Stowarzyszenie Chorych na Stwardnienie Rozsiane, utworzone 25 lat temu z inicjatywy JÓZEFA KOZANA, ówczesnego dyrektora IV Liceum Ogólnokształcącego im. Fryderyka Chopina w Ostrowie Wielkopolskim.

O realizacji najważniejszych statutowych zadań Stowarzyszenia, czyli rehabilitacji chorych na SM, można zapoznać się wchodząc na stronę internetową www.facebook.com/smostrow/ Wyrazić w ten sposób szacunek dla ludzi wielkiego serca, którzy od lat poświęcają swój czas na pomoc osobom chorym na stwardnienie rozsiane, pomagając im w ten sposób tworzyć drugi, wspólny dom, w którym dominuje empatia, opiekuńczość i troska o drugiego człowieka.

Ostrowskie Stowarzyszenie Chorych na Stwardnienie Rozsiane działa od 2000 roku. Od 26. września 2005 roku posiada status Organizacji Pożytku Publicznego. Jest jednostką działającą na terenie miasta Ostrowa Wielkopolskiego, Powiatu Ostrowskiego i regionu, która zrzesza ludzi cierpiących na SM, ich rodziny, przyjaciół, wolontariuszy i sponsorów. W latach 2000-2012 prezesem Zarządu Stowarzyszenia była Janina Rzeźnik, a od 12 lat funkcję tę pełni Beata Kołodziej. W ciągu 25 lat przez Stowarzyszenie przewinęło się wielu uczestników z różnym stopniem niepełnosprawności w wieku 18 – 80 lat. Dzięki zrozumieniu swoich potrzeb i otrzymywanej pomocy stworzyli wielką rodzinę, która pozwala chorym walczącym z podstępną i nieuleczalną chorobą lepiej przystosować się do życia. Przebywając w dobrze rozumiejącym się zespole, gdzie mogą liczyć na dobre słowo, bratnią dłoń oraz ciepłe i sympatyczne gesty zrozumienia i wsparcia, patrzą z nadzieją w przyszłość.

Dobrą duszą integrującą to niezwykłe środowisko jest prezes Zarządu Stowarzyszenia Beata Kołodziej, która w Dniu Święta Miasta, w docenieniu jej zasług dla Stowarzyszenia, otrzymała nagrodę Prezydent  Ostrowa Wielkopolskiego. Kobieta z pasją i charyzmą, na którą można liczyć w każdej życiowej sytuacji. Jej wielkość polega na tym, że za normalność uważa pomaganie wszystkim, którzy potrzebują pomocy. Ciepła, serdeczna, emanująca energią, otwarta na każdego borykającego się z kłopotami zdrowotnymi i życiowymi, angażująca się w pomoc rodzinom członków Stowarzyszenia w sprawach trudnych, wymagających często interwencji innych służb. Telefon odbiera o każdej porze dnia i nocy. Świat bez takich postaci byłby szary, smutny i ponury.

Zdrowie członków Stowarzyszenia jest dla niej najważniejsze. Wykorzystuje wszystkie możliwe źródła finansowania, aby pozyskać fundusze na działalność statutową. Zdecydowana większość projektów – wniosków o dofinansowanie zadań realizowanych przez Stowarzyszenie jest jej autorstwa.

W bezpośredniej rozmowie prezes Beata Kołodziej poinformowała mnie, że przedmiotem działań Stowarzyszenia jest prowadzenie biura (punktu konsultacyjno-informacyjnego), rehabilitacji indywidualnej  i zespołowej, organizowanie rehabilitacji osób leżących (obłożnie chorych) w domach, zajęć integracyjnych dla osób chorych i ich opiekunów m.in. wycieczek, spotkań świątecznych, pielgrzymek, pikników, Dnia Chorych, wyjazdów wypoczynkowych, a także uczestniczenie w aquaterapii, nordic walking, bioenergoterapii oraz w spotkaniach z lekarzami specjalistami. Stowarzyszenie pod jej kierownictwem podejmuje wiele działań dotyczących likwidacji wszelkich barier pomiędzy niepełnosprawnymi, a społecznością pełnosprawnych oraz kształtowania partnerskich postaw pomiędzy tymi grupami poprzez organizowanie wyjazdów poza miejsce zamieszkania (Antonin, Charłupia Mała, Dąbki, Gołuchów, Grębanin, Huta, Kania, Kobyla Góra, Krotoszyn – pływalnia, Milicz, Wrocław, Uniejów).

To wszystko umacnia niezwykłą więź wśród członków Stowarzyszenia, która dodaje sił i motywuje do pracy. Realizowana jest ponadto polityka przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.

Lata, które minęły – zdaniem prezes Beaty Kołodziej – były naznaczone pracą wielu ludzi – terapeutów, lekarzy, prowadzących ćwiczenia, warsztaty i wykłady oraz opiekunów, którzy dokładali starań, aby z sukcesami, w przyjemnej i koleżeńskiej atmosferze, realizować ambitne, statutowe cele. Bez ich oddania i ciężkiej pracy nie byłoby możliwe funkcjonowanie naszego Stowarzyszenia. To były zawsze chwile niezwykłych wzruszeń wyzwalające ogromne emocje, a bycie razem i wspólny relaks związany z rehabilitacją i różnymi formami rekreacji i wypoczynku stanowiły najlepsze antidotum na depresję i starość.

W codziennych kontaktach z członkami Stowarzyszenia, niezwykle cenioną i szanowaną przez nich i ich rodziny postacią jest neurorehabilitant i instruktor nordic walking Paweł Handzlik prowadzący od wielu lat w tym środowisku rehabilitację zespołową i indywidualną. Człowiek potrafiący uświadamiać wszystkim i każdemu z osobna, jak walczyć z okrutną chorobą, jak można z nią żyć i ją „pokonywać” poprzez psychoterapię, fizykoterapię, stałą rehabilitację i stosowanie określonych leków. Mówią o nim Wykonuje mega pracę - profesjonalnie, fachowo i skutecznie.

Stowarzyszenie ma swoją pieśń pt. „Razem raźniej”, a myślą przewodnią są słowa:

                                             Gdy promyk słoneczny obudzi nasz dzień –

                                             Czas pełen miłości i wiary.

                                             Połączmy swe serca i będzie nam lżej

                                             Tak płynąć, po życiowej fali…

Jubileuszowe spotkanie, zaplanowane na dzień 14 grudnia 2024 roku w Gościńcu Zębcowskim w Ostrowie Wielkopolskim będzie okazją do podsumowania wieloletniej pracy Ostrowskiego Stowarzyszenia Chorych na Stwardnienie Rozsiane oraz podziękowania wszystkim instytucjom i osobom, które wspierały je duchowo i finansowo na przestrzeni tych wszystkich lat.

Patrząc na dorobek Ostrowskiego Stowarzyszenia Chorych na Stwardnienie Rozsiane w mijającym 25.leciu wszystkim jej członkom, terapeutom, lekarzom i opiekunom wyrażamy uznanie i podziękowanie za otwarte serce, za aktywne i wzruszające realizowanie wyznaczonych celów ukierunkowanych na walkę z drapieżną, demoniczną chorobą. Pokazujecie nam, Drodzy Państwo, jak można siłą woli i aktywnością dawać radość sobie i innym, kroczyć do lepszego, barwniejszego życia. Życzymy wielu kolejnych lat owocnych działań, zdrowia, spokoju i dobrego nastroju oraz nadziei na lepsze jutro.  

Kierując się przesłaniem zawartym w motto stowarzyszenia – Człowiek jest tyle wart, ile może dać drugiemu – warto wspierać jego członków w codziennym życiu. Wzmacniać ich psychikę dobrym słowem, podkreślać, że nie zostali sami, że mogą liczyć na wiele życzliwych serc.

Autor tekstu – Kazimierz Nawrocki

Fot. Anna Kłopocka